-
1 żyw|y
Ⅰ adj. 1. (żyjący) [osoba, zwierzę, drzewo, organizm] living- żywe stworzenie a living creature- w gruzach znaleźli dwoje żywych ludzi they found two people still alive among the debris- przyroda żywa a. świat żywy living nature- żywa tarcza a human shield2. (realistyczny) [postaci] realistic, lifelike- pies na obrazku wygląda jak żywy the dog in the picture looks very lifelike3. (najprawdziwszy) real- zapłacą mu żywym srebrem they’ll pay him in real silver- żywa gotówka hard cash- żywy ogień real fireⅡ adj. grad. 1. (ruchliwy) [dziecko, ruchy, usposobienie] lively- żywy umysł a lively mind- chłopak żywy jak iskra a real live spark of a lad pot.2. (intensywny) [uczucia, zainteresowanie] intense, deep- utrzymuje z nią żywe kontakty he keeps in constant touch with her- żywa dyskusja an animated a. lively discussion3. przen. (trwały) lasting- pamięć o nim jest ciągle żywa his memory lives on4. (wyraźny) [kolor] vivid, lively- żywe wspomnienia vivid memories5. (wartki) [styl, dialog] lively; [język] vibrant- film o żywej akcji a fast-paced filmⅢ m living person- wszystkich żywych wypędzono poza bramę all the survivors were driven outside the gate- dokuczyć a. dopiec komuś do żywego a. dotknąć kogoś do żywego to cut sb to the quick, to touch sb on the raw- nie ma żywego ducha a. żywej duszy there isn’t a living soul- poruszyć kogoś do żywego to move sb deeply- wszystko, co żywe one and all, absolutely everyone- w żaden żywy sposób a. żadnym żywym sposobem not in any possible way- żywa rana a raw wound- obetrzeć sobie ręce do żywego mięsa to rub one’s hands rawThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > żyw|y
См. также в других словарях:
żywy — żywywi, żywywszy 1. «taki, który żyje, który jest właściwy żyjącemu organizmowi; żyjący» Żywy organizm. Istota żywa. Żywe komórki. ∆ Inwentarz żywy «zwierzęta użytkowe znajdujące się w gospodarstwie rolnym» ∆ Przyroda żywa, świat żywy «zwierzęta… … Słownik języka polskiego
sposób — m IV, D. sposóbsobu, Ms. sposóbsobie; lm M. sposóbsoby 1. «określona metoda, forma wykonania, ujęcia czegoś; maniera, styl» Sposób mówienia, czesania się. Sposób bycia. Sposób ubierania się. Pouczyć kogoś w grzeczny sposób. ∆ jęz. Okolicznik… … Słownik języka polskiego
